พ่อเกิด แม่เกิด เมื่อว่าโดยบุคคลเป็นที่ตั้ง(บุคคลาธิษฐาน) ก็คือ พ่อแม่บังเกิดเกล้าของลูกทุกคนนั่นเอง เพราะว่า คนเราทุกที่เกิดมาแล้วมีชีวิตเจริญเติบโตจนพึ่งพาตนเองได้นั้น ก็พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิดเลี้ยงมานั่นเอง ถ้าไม่มี พ่อ แม่ ชีวิตจักมีมาได้อย่างไร   พ่อเกิด แม่เกิด เมื่อว่า โดยธรรมเป็นที่ตั้ง(ธรรมาธิษฐาน) ก็คือ บุญกุศลที่ให้เราเกิดเป็นคนนั่นเอง หมายความว่า มนุษย์คนเราทุกตลอดถึงเทวดาเทพเจ้าเมืองสวรรค์ทั้งหลาย เกิดขึ้นได้ นั้น  ก็ด้วยอำนาจบุญกุศลของตนที่ได้ทำไว้แล้วในชาติก่อน ๆ เป็นเหตุให้เกิดมาเป็นคนและเทวดา ฯ   ถ้าเราไม่มีบุญกุศลที่ทำไว้ในชาติก่อน  เราก็จักเกิดมาเป็นคนไม่ได้ ทุกคนส่วนมาก เข้าใจว่า เทพเจ้าเบื้องบนอยู่สรวงสวรรค์ เป็นพ่อเกิด แม่เกิด หรือดลบันดาลให้เรามาเกิดเป็นคน แต่มีเรื่องคล้าย ๆ กับเทพเจ้าเบื้องบนส่งดวงวิญญาณมนุษย์ให้มาเกิดเป็นคนในโลก(มีในพระไตรปิฎกแต่เรื่องมันไม่ใช่อย่างคนทั่ว ๆ ไปเข้าใจ) เช่น พระมหาโพธิสัตว์เจ้าคือเจ้าชายสิทธัตถะ ก่อนที่จะมากิดในโลกมนุษย์ก็มีหมู่เทวดาเทพเจ้าทั้งหลายในสรวงสวรรค์ขออาราธนาเชื้อเชิญให้มาเกิดในโลกมนุษย์เพื่อมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า หรือเรื่องกุสลราชชาดก หรือเรื่องพระนาคเสนในมิลินทปัญหาอย่างนี้เป็นต้น  เราอย่าเข้าใจว่า เทพเจ้าเบื้องบนส่งดวงวิญญาณพระมหาโพธิสัตว์เจ้าคือเจ้าชายสิทธัตถะ ให้มาเกิดเป็นพระพุทธเจ้าในโลกอย่างนี้ไม่ไม่ถูกต้อง เพราะว่า บุคคลผู้มีบุญญาธิการ เป็นผู้ชื่อว่านิกันติตัณหา คือยินดีในภพเลือกที่เกิดได้สำเร็จตามความต้องการ เปรียบเหมือนเศรษฐีมีทรัพย์สินเงินทองมากมาก ซึ่งปลูกบ้านหลังน้อย ๆ หรือเป็นตึกหรูหราได้ตามต้องการ ฉันนั้นเหมือนกัน  เมื่อการทำบุญให้ทานแล้วอุทิศให้ พ่อเกิด แม่เกิด มันเป็นค่านิยมสืบ ๆ กันมานั้นคงมีความมุ่งหมายอย่างใดอย่างหนึ่งแน่ ๆ แต่ในที่นี้จะขออธิบายว่า

              ๑.ว่าโดยบุคคลเป็นที่ตั้ง  (บุคคลาธิษฐาน) พ่อ แม่ ของลูกทุกคน คือ ปูชนียะบุคคลของลูก ลูกทุกคนควรเคารพสักการบูชาด้วยคุณงามความดีต่อท่าน เป็นการตอบแทนคุณของท่าน และทำบุญกุศลประพฤติสุจริตธรรมด้าย กาย วาจา ใจ เพื่อให้เป็นศิริมงคลเสริมดวงให้แก่ตนให้เจริญก้าวหน้าต่อไป ลูก ๆ ทุกคนไม่ควรอย่างยิ่งที่จะเนรคุณทำให้พ่อแม่เดือดร้อนลำบากกายใจ เพราะลูก ๆ ทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของพ่อแม่

                ๒. ว่าโดยธรรมเป็นที่ตั้ง (ธรรมาธิษฐาน) ทุกท่านที่ได้เกิดมาเป็นคนและมีชีวิตยืนยาวอยู่ได้ จนถึงวันนี้ก็เพราะกุศลบุญกรรมที่เราได้ทำไว้ในชาติก่อนเป็นทุนเดิมให้เราได้เกิดเป็นคน ทีนี้ถ้าเราหยุดทำบุญกุศลหยุดทำคุณงามความดี หรือทำแต่อกุศลบาปกรรม ทำชั่ว เท่ากับว่า เราหยุดพัฒนาการความเป็นมนุษย์ไม่อยากเป็นคนต่อไป และเป็นการทรยศหักหลังบุญกุศล ทรยศหักหลังชนกกรรม(กรรมที่เป็นเหตุให้เราเกิดชาตินี้) ที่ได้ทำแล้วในชาติก่อน เหมือนกับตัดรากถอนโคนของตนทิ้ง...ฉันนั้น