ชีวิตพระลูกวัดร่ำเปิง ( ตะโปทาราม )
ชีวิตในวันนี้ไม่ใช่พยักฆ์ และไม่ใช่หางราชสีห์ ชีวิตนี้ไม่ใช้มีแค่เพียงการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และการดับไป
ชีวิตทุกชีวิตต้องมีการดิ้นรน มุ่งหวังขึ้นสู่จุดมุ่งหมายของชีวิตที่สูงสุดที่ตนหวัง และคาดหวังเอาไว้ ชีวิตจึงเป็นการเปลี่ยนแปลง ทุกชีวิตจึงเป็นทุกข์
แต่ชีวิตทุกชีวิตยังมีความต้องการ การเปลี่ยนแปลงของชีวิตในทางที่ดีขึ้น เพราะทุกชีวิตต้องกิน ต้องแต่งตัว ต้องเที่ยว ชีวิตทุกชีวิตจึงขึ้นสู่วิถีของการต่อสู้ เพื่อนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลง จึงเป็นสมุทัย
แล้วชีวิตที่มีความสมหวังจากการเปลี่ยนแปลงของชีวิต จากการต่อสู้ จากการดิ้นรน จากการขวนขวาย อย่างไม่มีวันสิ้นสุด ย่อมเข้าถึงความอิ่มตัว เรียกว่า นิโรธ
แล้วชีวิตก็ดำเนินต่อไป ตามวิถีของชีวิต ที่ลิขิตขึ้นตามที่ตนกำหนดที่อยากจะไห้เป็นไป ในสิ่งที่ตนคาดหวังที่จะให้เป็น เรียกว่า มรรค.
อาทิตย์จันทร์ส่งแสงแจ้งกระจ่าง ส่องสว่างรุ่งเรื่องเฟื่องเวหา
มิอาจเปรียบเทียบทันเท่าปัญญา สว่างกว่าสุริยันดวงจันทร์เพ็ญ
แสงอัคคีหมื่นพันจันทร์อาทิตย์ ถ้าถูกปิดบังป้องมองไม่เห็น
แต่ปัญญาใครปิดไม่มิดแม้น มองแลเห็นลอดหล้าแลฟ้าดิน
การปกครอง การศึกษา ร่ำเปิง (ตโปทาราม)
วัดร่ำเปิง (ตะโปทาราม) หมายความว่า รำพึง คร่ำคราญ ระลึกถึง คะนึงหา หรือ รำพึงหวนหาอาทร ในคุณงามความดีที่ได้ทำ ด้วยการรักษาศิล หัดแบ่งปัน สร้างสมปัญญา จากการปฏิบัติธรรมในแนว วิปัสสนากรรมฐานในแนวสติปัฏฐาน 4 ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้รู้โลก