คำว่า   สะเดาะเคราะห์   เป็นภาษาชาวบ้าน   มีความหมายว่า  การปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย ไห้พ้นไปจากตน ชื่อว่า สะเดาะเคราะห์   

            คำว่า เคราะห์ หรือเคราะห์ร้าย ดวงไม่ดี มีเคราะห์  เป็นภาษาชาวบ้าน มีความหมายว่า   ได้ประสพความทุกข์อยากลำบาก  มีอุปสรรคคัดขวางความสุขความเจริญ  ความเป็นอยู่สับสนวุ่นวาย  อะไรทำนองนี้     ภาษาทางธรรม  เรียกว่า  อุปปีฬกกรรม   คือกรรมที่มีอำนาจเข้าไปเบียดเบียนผลของกรรมอื่น   ในที่นี้มุ่งหมายถึงกรรมชั่วที่มีอำนาจให้ผลในการเข้าไปเบียดเบียนความสุขความเจริญของคน และสัตว์ทั้งหลาย     ( คือ  อุปปีฬกกรรม  กรรมให้ผลในทางลบ  ทางเสื่อม  ให้ได้รับความทุกข์ )

           การทำบุญต่อชะตาสืบอายุ  เป็นภาษาชาวบ้าน  มีความหมายว่า  ทำบุญให้มีอายุยืนยาวเจริญรุ่งเรือง ปราศจากโรคภัยทั้งหลาย    ภาษาทางธรรม  เรียกชื่อว่า  อุปถัมภกกรรม   คือกรรมที่มีอำนาจ เข้าไปอุดหนุนส่งเสริมค้ำชูผลของกรรมอื่น  ในที่นี้ มุ่งหมายถึง กรรมดี ที่มีอำนาจ  อุดหนุนค้ำชูคนและสัตว์ให้มีความสุขความเจริญ  (คือ อุปถัมภกกรรม  กรรมที่ให้ผลในทางบวก)

           ฉะนั้น  เมื่อเราทำกรรมที่เป็นบุญกุศลอย่างใดอย่างหนึ่ง  หรือหลาย ๆ  อย่าง  ก็เป็นเหตุให้พ้นจากเคราะห์หามยามร้ายได้   และก็เป็นเหตุทำให้อายุยืนยาวมีโชคมีชัย  พร้อม ๆ  กันไปด้วย   ตามกำลังอำนาจของบุญกุศลที่เราทำไปนั้น    ดังที่ได้ยินพระให้พรว่า  อายุ   วัณณโณ  สุขัง พลัง  ( เปรียบเหมือนพระอาทิตย์เมื่อฉายแสงขึ้น  ความมืดก็หายไป  ความสว่างก็เกิดขึ้น พร้อมกัน ฉันนั้น ดังนี้แล)

            ประเด็นสำคัญ คือ บุญกุศลทุอย่างให้ผลเป็นความสุข หรือให้ผลพ้นจากทุกข์ และควรอย่างยิ่ง ที่ทุกคน ต้องให้ความสนใจศึกษา  ใส่ใจในการเรียนรู้ เรื่อง  กายกรรมคือ การงานที่อาศัยทางกายทำ  มีการเคลื่อนไหวร่างกายมือเท้าเป็นต้น   วจีกรรมคือ การงานที่อาศัยทางวาจาหรือทำงานโดยใช้ปากใช้ภาษาพูด     มโนกรรม คือ การงานที่อาศัยใจทำ  หรือทำงานด้วยใจ     เช่น รู้ผิด รู้ถูก  รู้ดี รู้ชั่ว    รู้ว่าไม่รู้    ไม่รู้แต่เข้าใจว่ารู้  (บางครั้ง  บางคน รู้ผิด รู้ถูก  รู้ดี รู้ชั่ว แต่ก็ทำผิด ทำชั่วอยู่)  เป็นต้น,    เพื่อจักได้รู้ว่า  การทำทางกาย  ทางวาจา  ทางใจ อย่างไหนให้ผลด้านลบ อย่างไหนให้ผลบวก หรือให้ผลเป็นคุณเป็นโทษ เป็นทุกข์เป็นสุข  เมื่อเรารู้แล้ว  ก็จักได้เลือกทำกรรม   หรือเลือกทำงานที่ให้ผลเป็นคุณ หรือเป็นโทษ เป็นทุกข์หรือเป็นสุขทั้งชาติและชาติหน้า อย่าไปโทษใส่ร้าย เจ้ากรรม  นายเวร เอยฯ  (เจ้ากรรม  นายเวร คือ  ใคร,   ถ้าไม่ใช่เรา คือ กรรมที่ทำไปแล้ว)     ความจริงแล้ว  ตัวเราก็เป็นผลของกรรม ทั้งจักต้องรับผลของกรรมที่ยังไม่ได้ให้ผล  ก็สุดแล้วแต่กรรมที่เราทำไปแล้ว ดีหรือเลว  บุญหรือบาป ดังนี้แล