อานิสงค์ของการให้ทาน รักษาศีล  เจริญภาวนา ต่างกันดั่งนี้

๑.  อานิสงค์ของการให้ทาน   คือทำให้คนรักคนชอบ  เป็นที่รักใคร่   ของคนทั่ว ๆ ไป คือมีเสน่ห์    แต่บุญกุศลจากการให้ทานไม่สามารถป้องกัน  กรรมชั่วเราทำกาย วาจาและใจไม่ได้   เช่น  ผู้ที่ยินดีให้ทานแล้วอย่างเดียว   อาจมีโรคตับแข็ง ไตวาย เอดส์เป็นต้นเพราะไม่ยินดีรักษาศีล ฯ และ   อาจเป็นคนขี้โกรธ ขี้บ่น ขี้โลภ ขี้หลงงมงาย  เพราะไม่ยินดีเจริญภาวนา

๒.  อานิสงค์ของการรักษาศีล    ทำให้พ้นจากความทุกข์ที่เกิดจากโรคภัยไขเจ็บ   แต่จิตใจก็ยังเป็นทุกข์อยู่    เช่น อาจเป็นคนขี้โกรธ ขี้บ่น ขี้โลภ ขี้หลงงมงาย  ยังมีคับแค้นใจกังวนใจ ฯลฯ  เพราะไม่ยินดีเจริญภาวนา

๓. เจริญภาวนา  คือการทำคุณธรรมความดีทั้งหลายให้มีขึ้น  หรือ เจริญขึ้น  ย่อมป้องกันความทุกข์  ที่จะเกิดขึ้นทางจิตใจ

หมายเหตุ  ผู้ที่ยินดีในการเจริญภาวนานั้น  จักไม่ยินดีในการให้ทาน รักษาศีลเป็นอันไม่มี  เหมือนคนเราเกิดมาไม่มีพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ฯลฯ แล้ว จักเกิดมาไม่ได้