ถ้าบวชเป็นพระเณรไม่ศึกษาใสใจ   ในการฝึกตน  ด้วยศีล –  สมาธิ –  ปัญญา  การบวชนั้นมีอานิสงค์   เหมือนกับฝังตัวเองไว้อยู่ในเพศของสมณะนักบวช   เปรียบเหมือนพ่อค้าเอาก้อนหินอิฐปูน  ชุบทองแล้ว  เที่ยวหลอกขายให้ชาวโลก  ( สมดั่งภาษิตว่า  มือถือสาก  ปากถือศีล )

ถ้าหมอจ่ายยารักษาโรคให้คนไข้กินแล้ว   อาการของโรคกำเริบ  ที่สุดคนไข้แค่ตาย    ส่วนหมอก็ถูกตำนิที่สุดก็แค่ติดคุก   แต่ถ้าผู้เจริญ สาธุชนคนดีทั้งหลายได้รับคำแนะนำปลูกฝังในธรรมที่ผิด  ความพินาศฉิบหาย เสียหายนับชาติไม่ถ้วน    ต้องได้รับการแก้ไขให้ถูกต้องโดยหลักพุทธธรรม   โรคทางใจจึงจะหาย    จักได้ชื่อว่า ผู้เจริญในทางธรรม

การอนุโมทนาบุญกุศล    ได้ยินได้เห็นกันอยู่บ่อย ๆ  ส่วนการชักชวนกันอนุโมทนาบาป   ไม่ได้ยินไม่ได้เห็นกัน  แต่ความเป็นจริงนั้น  การอนุโมทนาบาปทำกันอยู่ทั่วไป   มันเป็นไปโดยพฤตินัย   รู้ตัวก็มี  ไม่รู้ตัวก็มี   เพราะบุญที่อ่างนั้น เป็นของหลอกให้คนหลง   คือบาปอยู่ในรูปของบุญ  หย่าเข้าใจว่า   วัตถุสิ่งของที่เราเห็นเขาทำนั้นเป็นบุญ   เพราะคำว่า  บุญนั้นเป็นนามธรรม  อยู่ในจิตใจถ้าเราหยั่งรู้ใจเขาแล้ว   ว่าเจตนาในใจของเขาเป็นบุญ  หรือ  เป็นบาปอย่างไร   อย่าไปเหมาว่าเป็นบุญ