ภิกขุ   สิยา   ฌายิ   วิมุตฺตจิตฺโต   อากงฺเข   เว   หทยสฺสานุปตฺตึ

                  โลกสฺส   ญตฺวา   อุทยพฺพยญฺจ   สุเจตโส   อนิสฺสิโต   ตทานิสํโส.

                   ภิกษุเพ่งพินิจ   มีจิตหลุดพ้น   รู้ความเกิดและความเสื่อมแห่งโลก

                   แล้วมีใจดีไม่ถูกกิเลสอาศัย   มีธรรมนั้นเป็นอานิสงส์   พึงหวัง

                   ความบริสุทธิ์แห่งใจได้.

ภิกษุเพ่งพินิจจิตหลุดพ้น       สิ้นกังวลวุ่นวายคลายตัณหา

รู้เกิดเสื่อมสิ้นไปในโลกา       ด้วยปัญญามองเห็นว่าเป็นภัย

มีใจดีมันคงดำรงเพศ       ทั้งกิเลสตัณหาไม่อาศัย

อานิสงส์แห่งธรรมก็นำใจ        ให้พ้นภัยบริสุทธิ์หลุดจากมาร.